Three dialects of Albanian language in the Greek language.
According to Niko Stillo are three dialects;
1 - Jonik (Ionic) dialect
2 - Dorik(doric) dialect
3 - Atish dialect(atic) (gr = atis).
It seems that Niko is not only Stillo. It seems that along with all linguists are Arvanite
For more
http://ellines-albanoi.blogspot.com/2011/05/1.html
Αυτή η γλωσσική συμπεριφορά εναλλαγής συμφώνων είναι η βάσις για την ετυμολογία του θεωρουμένου ως εθνικού ονόματος ΑΛΒΑΝΙΑ-ΑΛΒΑΝΟΣ.
Πράγματι με τις εξετασθείσες εναλλαγές Π-Β-Φ η ρίζα ΑΛΒ- είναι ισοδύναμη γλωσσικώς με ΑΛΦ- και ΑΛΠ-. Για την ανάγκη του άρθρου αξιολογούμε τις ρίζες ΑΛΒ- και ΑΛΠ-.
Η τελευταία ρίζα, η ΑΛΠ-, είναι η πλέον γνωστή λόγω των Άλπεων. Η παναρχαία αυτή λέξις η οποία απαντάται σε ορφικό ύμνο, δηλώνει την ιδιότητα των υψηλών ορέων με τις χιονισμένες κορυφές.Επομένως η ρίζα ΑΛΠ- υποδηλώνει ή το υψηλό ή το λευκό ή αμφότερα.
ΑΛΒ- στα ιταλικά σημαίνει λευκό σήμερα αλλά είναι πελασγική ρίζα η οποία είχε επιβιώσει και στην Ελλάδα όπως θα δούμε.
Οι Αλβανοί της μυθολογίας συνέδραμον τον Αινεία στην προσπάθεια εγκαταστάσεώς του στην Ρώμη (Πλουτάρχου, Ρωμύλος, βιβ. 2, κεφ. 1-3, κ.ά.), ενώ η ΑΛΒΑΝΗ ήταν περιοχή κατά τον ΔιονύσιοΑλικαρνασσέα (Ρωμαϊκή Αρχαιότητα βιβ. 14, κεφ. 8) η οποία κατετράφη υπό των Κελτών και μας πληροφορεί ότι η Τυρρηνία και ηΑλβανή ήσαν φιλάμπελοι έδιναν καλό κρασί με λίγο κόπο (βιβ. 1 κεφ. 37).
Ο δε Αινείας, αφού πέρασαν τρία έτη από την άλωσι της Τροίας ανέλαβε βασιλεύς των Λατίνων και μετά τρία έτη χάθηκε και ετιμάτο ως αθάνατος. Στην εξουσία τον διεδέχθη ο υιός του ο Ασκάνιος ο οποίος έκτισε την πόλι Άλβα η οποία τώρα λέγεται Λόγγα, τήν οποία ωνόμασε έτσι από του ποταμού του τότε μεν Άλβα καλουμένου, νυν δε Τιβέρεως ονομαζομένου. (Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορ. βιβ. 9, κεφ. 5).
Ο Στράβων, Γεωγραφικά, βιβ. 5, κεφ. 3, παρ. 2, διευκρινίζει ότι η ο Ασκάνιος έκτισε την Άλβα "εν τω Αλβανώ όρει".
Ο Κλαύδιος Αιλιανός στις Σοφιστείες (De Natura Animalium, βιβ. 11, κεφ. 16) γράφει ότι "Αλβανών δε η Ρώμη άποικος".
Γλωσσικώς, ο Άλβας ποταμός είναι συνώνυμος τουΑλφειού=ασπροποτάμου.
Ξεκάθαρος όμως περί ετυμολογίας του Άλβα είναι ο ΔιονύσιοςΑλικαρνασεύς ο οποίος αναφερόμενος στον Ασκάνιο και κτίσι τηςΆλβας (Ιστορία και Ρητορική βιβ. 1, κεφ. 66) λέει "έστι δε η Άλβα καθ' Ελλάδα γλώσσαν Λευκή" και συνεχίζει ότι υπήρχε κι άλληΆλβα οπότε για να ξεχωρίζουν, η Άλβα αυτή ωνομάσθη Άλβα Λόγγα δηλ. Λευκή Μακρά. Την ίδια ετυμολογία αναφέρει κι ο διδάσκαλος του Μάρκου Αυρηλίου, ο Αίλιος Ηρωδιανός (στο Γραμματική και Ρητορική, τόμος 3 κεφ. 1 σελ. 251 όπου "η Άλβα καθ' Ελλάδα λευκή κλίνεται δε Άλβας, λέγεται και Άλβη" ενώ στην σελ. 307 μας πληροφορεί ότι "έστι και Άλβη πόλις Κρήτης"). Όμως κι ο φαρμακολόγος Διοσκορίδης στο βιβλ. 3, παρ. 130 γράφει ότι το φυτόλευκό ίον θαλάσσιον οι ρωμαίοι το καλούν μεταφρασμένο βίολαάλβα μαρίνα.
Όσο για τους κατοίκους της Άλβας, ονομάζοντο Άλβανοί και όπως γράφει ο Στράβων, Γεωγραφικά, βιβ. 5, κεφ. 3, παρ. 4, οι Αλβανοίκατ' αρχάς ωμονοούσαν με τους Ρωμαίους όντες ομόγλωσσοι και Λατίνοι, είχαν επιγαμίες, κοινά ιερά αλλά κάποτε πολέμησαν και ηττήθησαν οπότε, λέει ο Στράβων, "οι δε Άλβανοί, Ρωμαίοι πολίτες ωνομάσθηκαν". Ο Διόδωρος Σικελιώτης, στο Βιβλίο 8, κεφ. 25, αναφέρεται σε παλαιό πόλεμο Ρωμαίων-Αλβανών επί βασιλείας στην Ρώμη του Οστιλίου Τύλλου, ενώ στον ίδιο πόλεμο αναφέρεται ο Πολύαινος στα Στρατηγήματα, Βιβλίο 8, κεφ. 5.
Στο ίδιο γεγονός αναφερόμενος ο ιστορικός Δίων Κάσιος, Ρωμαϊκή Ιστορία, τόμος 1, σελ. 17, γράφει ότι "οι δε Αλβανοί τότε μεν υπήκοοι των Ρωμαίων εγένοντο".
Στο δε λεξικό Σούδα Άλβα=τα μαργαριτάρια και Αλβανοί όνομα έθνους Γαλατών.
Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος, (3-4ος μ.0 αι.) στα Γεωγραφικά 1-3, αναφέρει: "Πόλεις δέ εισιν εν τη Μακεδονία Μεσόγειοι αίδε: Ταυλαντίων Άρνισσα, Ελιμιωτών Ελιμία, Ορεστίδος Αμαντία,Αλβανών Αλβανόπολις..."
Το Ετυμολογικό Λεξικό Etymologicum Symeonis πολύ σωστά ταυτίζει το ΑΛΠ- με το ΑΛΒ- γράφοντας ότι "Άλπεια η ηιών προς άρκτον της Τυρρηνίδος, οι κατοικούντες Άλπειοι και Αλπείς, καιΆλπεις και Άλπεια όρη και Άλβαια και Αλβία η χώρα. Αλπηνόςκώμη πλησίον Θερμοπυλών, ομοίως Αλπηνοί, Άλπων πόλις και όρος εν Μακεδονία, ο πολίτης Αλπώνιος η χώρα και γυνή Αλπωνία"
Ο Βυζαντινός; Στέφανος Εθνικά-Επιτομή γράφει ότι, "Άλβα Πόλις Ιταλίας, ήν έκτισαν οι από του Λαυινίου Λατίνοι, Τρώες όντες. Έστι δε η Άλβα καθ' Ελλάδι λευκή.... ο πολίτης Αλβανός ως και οίνοςΑλβανός ηδύς τε και καλός. Λέγεται και Αλβανός εν Ιταλία τόπος εν ώ ιεροποιίαι εγένοντο και λίμνη Αλβανίς, έστι και Άλβη πόλις Κρήτης, το εθνικόν Αλβαίος. Αλβανία, χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν.
Ο Πλούταρχος, στην βιογραφία του Μαρκέλλου κεφ. 22, παρ. 1, πληροφορεί ότι όρος της Σικελίας ωνομάζετο ΑΛΒΑΝΟΝ.
Υπάρχει όμως κι άλλη συνήθης στα πελασγικά/ελληνικά εναλλαγή γραμμάτων η οποία πρέπει να μελετηθή. Πρόκειται περί της εναλλαγής των γραμμάτων Λ/Ρ όπως π.χ.
ήρθα-ήλθα
αδερφός-αδελφός
αρμυρό-αλμυρό
γρήγορα-γλήγορα.
Επομένως, στην ρίζα ΑΛΒ-, είναι συνώνυμη με την ρίζα ΑΡΒ-, η οποία μας δίδει το όνομα Άρβανον και το όνομα Αρβανίτης κατά το Κυκλαδίτης, Λευκαδίτης, Μεσολογγίτης κλπ κλπ.
Ο λεξικογράφος Στέφανος Βυζάντιος γράφει στα Εθνικά "...έστι και εν Κρήτη Άρβιον Όρος ένθα τιμάται Άρβιος Ζεύς, Άρβιος ούν και ο κατοικών το όρος". "Αρβών πόλις της Ιλλυρίας... το εθνικόνΑρβώνιος και Αρβωνίτης".
Εν περιλήψει, το εν Κρήτη Άρβιον όρος δηλ. Άλβιον σήμερα προφανώς λέγεται Λευκόν. Το ότι η λέξις αυτή υπήρχε στα πανάρχαια ελληνικά νομίζουμε κατέστη εμφανές.
Αλβανός τελικώς σημαίνει ορεσίβιος ή κάτοικος της κάθε ορεινής περιοχής και ουδόλως δείχνει τον κάτοικο μίας συγκεκριμένης χώρας. Άρβανα ή Άλβανα δηλ. βουνά υψηλά ή χιονοσκεπή υπήρχαν σε όλον τον κόσμο αλλά το όνομα παρέμεινε σήμερα στην χώρα Αλβανία μόνο.
Οι Αλβανοί του Καυκάσου, γνωστοί στην αρχαιότητα π.χ. Στράβωνα, έλαβον το όνομά των όχι φυλετικώς αλλά γεωγραφικώς λόγω του ότι ήσαν ορεσίβιοι. Με άλλα λόγια, οι Πελασγοί, όταν ήθελαν να προσδιορίσουν κάποιον ως ορεσίβιο, είτε ζούσε στις Άλπεις, είτε στην Πίνδο, είτε στα Ουράλια, είτε στις Άνδεις, είτε στα Ιμαλάια, είτε στον Καύκασο, είτε στο Κιλιμάντζαρο, θα τον ωνομάτιζαν, (μη εξετάζοντας την φυλετική του προέλευσι αλλά μόνο τον τόπο διαμονής), Αλβανό, ή Αρβανό, ή Αλπηνό, η Αρβωνίτη, ή Αρβανίτη, ή Αρβωνίτη, ή Αρβώνιο κλπ με το ίδιο σκεπτικό που θα ονομάτιζαν νησιώτη είτε τον κάτοικο των νήσων του Αιγαίου είτε κάτοικο της Πολυνησίας, είτε κάτοικο της Καραϊβικής, δίχως να υπάρχη εθνοφυλετικός προσδιορισμός σε αυτές τις ονομασίες.
Μετά τα παραπάνω προκύπτει το ερώτημα.
-Είναι σωστή εννοιολογικώς η λέξις ΑΛΒΑΝΟΣ για τους γείτονές μας; Η απάντησις είναι φυσικά αρνητική. Αλβανοί μπορούν να ονομάζονται π.χ. οι Ελβετοί ως 100% ορεσίβιοι αλλά όχι οι Σκιπετάροι-Αλβανοί διότι η χώρα των, εκτός από ορεινή είναι και παραθαλάσσια. Είναι δηλαδή γλωσσικό ατόπημα ή οξύμωρο να ονομάζεται Αλβανός=ορεσίβιος ο κάτοικος του παραθαλάσσιου Αυλώνα. Η Αλβανία όμως του Κλαυδίου Πτολεμαίου ήταν μόνο στα βουνά κι όχι παραθαλάσσια. Επομένως, πρέπει να αναζητήσουμε πληρεστέρα ονομασία των γειτόνων... σε επόμενο άρθρο.
Στην εποχή μας, κυρίως λόγω αφ' ενός εκπληκτικής ιστορικογλωσσικής ημιμαθείας και αφ' ετέρου λόγω εθνικιστικού παροξυσμού ενεργοποιηθέντος υπό της εγκαταστάσεως Αλβανών στην Ελλάδα (δικαιολογημένου εν μέρει υπό της συμπεριφοράς μικράς μερίδος αυτών και της γενικής ανικανότητος του ελλαδικού αχυροκράτους), πολλοί νεοέλληνες θέλουν τους Αλβανούς του Καυκάσου αυθαιρέτως να έχουν ...μεταναστεύση ομαδικώς στην Αλβανία. Σε χρόνους πνευματικής παρακμής όμως ακούγονται και τέτοια ανιστόρητα ευτράπελα. (όπως π.χ. με τον ψευτο-όρκο του Αλεξάνδρου στην Ώπη κλπ).
Να σημειώσουμε ότι η ρίζα ΑΛΦ- η δηλώνουσα όρος είναι η ρίζα του γράμματος Άλφα το οποίον ομοιάζει σχηματικώς με όρος. Επίσης Αλφάζω σημαίνει εφευρίσκω κάτι ή εννοιολογικώς ξεκινώ κάτι νέο. Το δε Άλεφ στα σημιτικά είναι βους όπως και οι ισχυριζόμενοι σημιτική καταγωγή του άλφα.
Γρηγόρης Μπέλλος
.......................................................................................................................................................................................................
According to Niko Stillo are three dialects;
1 - Jonik (Ionic) dialect
2 - Dorik(doric) dialect
3 - Atish dialect(atic) (gr = atis).
It seems that Niko is not only Stillo. It seems that along with all linguists are Arvanite
http://ellines-albanoi.blogspot.com/2011/05/1.html
Αυτή η γλωσσική συμπεριφορά εναλλαγής συμφώνων είναι η βάσις για την ετυμολογία του θεωρουμένου ως εθνικού ονόματος ΑΛΒΑΝΙΑ-ΑΛΒΑΝΟΣ.
Πράγματι με τις εξετασθείσες εναλλαγές Π-Β-Φ η ρίζα ΑΛΒ- είναι ισοδύναμη γλωσσικώς με ΑΛΦ- και ΑΛΠ-. Για την ανάγκη του άρθρου αξιολογούμε τις ρίζες ΑΛΒ- και ΑΛΠ-.
Η τελευταία ρίζα, η ΑΛΠ-, είναι η πλέον γνωστή λόγω των Άλπεων. Η παναρχαία αυτή λέξις η οποία απαντάται σε ορφικό ύμνο, δηλώνει την ιδιότητα των υψηλών ορέων με τις χιονισμένες κορυφές.Επομένως η ρίζα ΑΛΠ- υποδηλώνει ή το υψηλό ή το λευκό ή αμφότερα.
ΑΛΒ- στα ιταλικά σημαίνει λευκό σήμερα αλλά είναι πελασγική ρίζα η οποία είχε επιβιώσει και στην Ελλάδα όπως θα δούμε.
Οι Αλβανοί της μυθολογίας συνέδραμον τον Αινεία στην προσπάθεια εγκαταστάσεώς του στην Ρώμη (Πλουτάρχου, Ρωμύλος, βιβ. 2, κεφ. 1-3, κ.ά.), ενώ η ΑΛΒΑΝΗ ήταν περιοχή κατά τον ΔιονύσιοΑλικαρνασσέα (Ρωμαϊκή Αρχαιότητα βιβ. 14, κεφ. 8) η οποία κατετράφη υπό των Κελτών και μας πληροφορεί ότι η Τυρρηνία και ηΑλβανή ήσαν φιλάμπελοι έδιναν καλό κρασί με λίγο κόπο (βιβ. 1 κεφ. 37).
Ο δε Αινείας, αφού πέρασαν τρία έτη από την άλωσι της Τροίας ανέλαβε βασιλεύς των Λατίνων και μετά τρία έτη χάθηκε και ετιμάτο ως αθάνατος. Στην εξουσία τον διεδέχθη ο υιός του ο Ασκάνιος ο οποίος έκτισε την πόλι Άλβα η οποία τώρα λέγεται Λόγγα, τήν οποία ωνόμασε έτσι από του ποταμού του τότε μεν Άλβα καλουμένου, νυν δε Τιβέρεως ονομαζομένου. (Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορ. βιβ. 9, κεφ. 5).
Ο Στράβων, Γεωγραφικά, βιβ. 5, κεφ. 3, παρ. 2, διευκρινίζει ότι η ο Ασκάνιος έκτισε την Άλβα "εν τω Αλβανώ όρει".
Ο Κλαύδιος Αιλιανός στις Σοφιστείες (De Natura Animalium, βιβ. 11, κεφ. 16) γράφει ότι "Αλβανών δε η Ρώμη άποικος".
Γλωσσικώς, ο Άλβας ποταμός είναι συνώνυμος τουΑλφειού=ασπροποτάμου.
Ξεκάθαρος όμως περί ετυμολογίας του Άλβα είναι ο ΔιονύσιοςΑλικαρνασεύς ο οποίος αναφερόμενος στον Ασκάνιο και κτίσι τηςΆλβας (Ιστορία και Ρητορική βιβ. 1, κεφ. 66) λέει "έστι δε η Άλβα καθ' Ελλάδα γλώσσαν Λευκή" και συνεχίζει ότι υπήρχε κι άλληΆλβα οπότε για να ξεχωρίζουν, η Άλβα αυτή ωνομάσθη Άλβα Λόγγα δηλ. Λευκή Μακρά. Την ίδια ετυμολογία αναφέρει κι ο διδάσκαλος του Μάρκου Αυρηλίου, ο Αίλιος Ηρωδιανός (στο Γραμματική και Ρητορική, τόμος 3 κεφ. 1 σελ. 251 όπου "η Άλβα καθ' Ελλάδα λευκή κλίνεται δε Άλβας, λέγεται και Άλβη" ενώ στην σελ. 307 μας πληροφορεί ότι "έστι και Άλβη πόλις Κρήτης"). Όμως κι ο φαρμακολόγος Διοσκορίδης στο βιβλ. 3, παρ. 130 γράφει ότι το φυτόλευκό ίον θαλάσσιον οι ρωμαίοι το καλούν μεταφρασμένο βίολαάλβα μαρίνα.
Όσο για τους κατοίκους της Άλβας, ονομάζοντο Άλβανοί και όπως γράφει ο Στράβων, Γεωγραφικά, βιβ. 5, κεφ. 3, παρ. 4, οι Αλβανοίκατ' αρχάς ωμονοούσαν με τους Ρωμαίους όντες ομόγλωσσοι και Λατίνοι, είχαν επιγαμίες, κοινά ιερά αλλά κάποτε πολέμησαν και ηττήθησαν οπότε, λέει ο Στράβων, "οι δε Άλβανοί, Ρωμαίοι πολίτες ωνομάσθηκαν". Ο Διόδωρος Σικελιώτης, στο Βιβλίο 8, κεφ. 25, αναφέρεται σε παλαιό πόλεμο Ρωμαίων-Αλβανών επί βασιλείας στην Ρώμη του Οστιλίου Τύλλου, ενώ στον ίδιο πόλεμο αναφέρεται ο Πολύαινος στα Στρατηγήματα, Βιβλίο 8, κεφ. 5.
Στο ίδιο γεγονός αναφερόμενος ο ιστορικός Δίων Κάσιος, Ρωμαϊκή Ιστορία, τόμος 1, σελ. 17, γράφει ότι "οι δε Αλβανοί τότε μεν υπήκοοι των Ρωμαίων εγένοντο".
Στο δε λεξικό Σούδα Άλβα=τα μαργαριτάρια και Αλβανοί όνομα έθνους Γαλατών.
Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος, (3-4ος μ.0 αι.) στα Γεωγραφικά 1-3, αναφέρει: "Πόλεις δέ εισιν εν τη Μακεδονία Μεσόγειοι αίδε: Ταυλαντίων Άρνισσα, Ελιμιωτών Ελιμία, Ορεστίδος Αμαντία,Αλβανών Αλβανόπολις..."
Το Ετυμολογικό Λεξικό Etymologicum Symeonis πολύ σωστά ταυτίζει το ΑΛΠ- με το ΑΛΒ- γράφοντας ότι "Άλπεια η ηιών προς άρκτον της Τυρρηνίδος, οι κατοικούντες Άλπειοι και Αλπείς, καιΆλπεις και Άλπεια όρη και Άλβαια και Αλβία η χώρα. Αλπηνόςκώμη πλησίον Θερμοπυλών, ομοίως Αλπηνοί, Άλπων πόλις και όρος εν Μακεδονία, ο πολίτης Αλπώνιος η χώρα και γυνή Αλπωνία"
Ο Βυζαντινός; Στέφανος Εθνικά-Επιτομή γράφει ότι, "Άλβα Πόλις Ιταλίας, ήν έκτισαν οι από του Λαυινίου Λατίνοι, Τρώες όντες. Έστι δε η Άλβα καθ' Ελλάδι λευκή.... ο πολίτης Αλβανός ως και οίνοςΑλβανός ηδύς τε και καλός. Λέγεται και Αλβανός εν Ιταλία τόπος εν ώ ιεροποιίαι εγένοντο και λίμνη Αλβανίς, έστι και Άλβη πόλις Κρήτης, το εθνικόν Αλβαίος. Αλβανία, χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν.
Ο Πλούταρχος, στην βιογραφία του Μαρκέλλου κεφ. 22, παρ. 1, πληροφορεί ότι όρος της Σικελίας ωνομάζετο ΑΛΒΑΝΟΝ.
Υπάρχει όμως κι άλλη συνήθης στα πελασγικά/ελληνικά εναλλαγή γραμμάτων η οποία πρέπει να μελετηθή. Πρόκειται περί της εναλλαγής των γραμμάτων Λ/Ρ όπως π.χ.
ήρθα-ήλθα
αδερφός-αδελφός
αρμυρό-αλμυρό
γρήγορα-γλήγορα.
Επομένως, στην ρίζα ΑΛΒ-, είναι συνώνυμη με την ρίζα ΑΡΒ-, η οποία μας δίδει το όνομα Άρβανον και το όνομα Αρβανίτης κατά το Κυκλαδίτης, Λευκαδίτης, Μεσολογγίτης κλπ κλπ.
Ο λεξικογράφος Στέφανος Βυζάντιος γράφει στα Εθνικά "...έστι και εν Κρήτη Άρβιον Όρος ένθα τιμάται Άρβιος Ζεύς, Άρβιος ούν και ο κατοικών το όρος". "Αρβών πόλις της Ιλλυρίας... το εθνικόνΑρβώνιος και Αρβωνίτης".
Εν περιλήψει, το εν Κρήτη Άρβιον όρος δηλ. Άλβιον σήμερα προφανώς λέγεται Λευκόν. Το ότι η λέξις αυτή υπήρχε στα πανάρχαια ελληνικά νομίζουμε κατέστη εμφανές.
Αλβανός τελικώς σημαίνει ορεσίβιος ή κάτοικος της κάθε ορεινής περιοχής και ουδόλως δείχνει τον κάτοικο μίας συγκεκριμένης χώρας. Άρβανα ή Άλβανα δηλ. βουνά υψηλά ή χιονοσκεπή υπήρχαν σε όλον τον κόσμο αλλά το όνομα παρέμεινε σήμερα στην χώρα Αλβανία μόνο.
Οι Αλβανοί του Καυκάσου, γνωστοί στην αρχαιότητα π.χ. Στράβωνα, έλαβον το όνομά των όχι φυλετικώς αλλά γεωγραφικώς λόγω του ότι ήσαν ορεσίβιοι. Με άλλα λόγια, οι Πελασγοί, όταν ήθελαν να προσδιορίσουν κάποιον ως ορεσίβιο, είτε ζούσε στις Άλπεις, είτε στην Πίνδο, είτε στα Ουράλια, είτε στις Άνδεις, είτε στα Ιμαλάια, είτε στον Καύκασο, είτε στο Κιλιμάντζαρο, θα τον ωνομάτιζαν, (μη εξετάζοντας την φυλετική του προέλευσι αλλά μόνο τον τόπο διαμονής), Αλβανό, ή Αρβανό, ή Αλπηνό, η Αρβωνίτη, ή Αρβανίτη, ή Αρβωνίτη, ή Αρβώνιο κλπ με το ίδιο σκεπτικό που θα ονομάτιζαν νησιώτη είτε τον κάτοικο των νήσων του Αιγαίου είτε κάτοικο της Πολυνησίας, είτε κάτοικο της Καραϊβικής, δίχως να υπάρχη εθνοφυλετικός προσδιορισμός σε αυτές τις ονομασίες.
Μετά τα παραπάνω προκύπτει το ερώτημα.
-Είναι σωστή εννοιολογικώς η λέξις ΑΛΒΑΝΟΣ για τους γείτονές μας; Η απάντησις είναι φυσικά αρνητική. Αλβανοί μπορούν να ονομάζονται π.χ. οι Ελβετοί ως 100% ορεσίβιοι αλλά όχι οι Σκιπετάροι-Αλβανοί διότι η χώρα των, εκτός από ορεινή είναι και παραθαλάσσια. Είναι δηλαδή γλωσσικό ατόπημα ή οξύμωρο να ονομάζεται Αλβανός=ορεσίβιος ο κάτοικος του παραθαλάσσιου Αυλώνα. Η Αλβανία όμως του Κλαυδίου Πτολεμαίου ήταν μόνο στα βουνά κι όχι παραθαλάσσια. Επομένως, πρέπει να αναζητήσουμε πληρεστέρα ονομασία των γειτόνων... σε επόμενο άρθρο.
Στην εποχή μας, κυρίως λόγω αφ' ενός εκπληκτικής ιστορικογλωσσικής ημιμαθείας και αφ' ετέρου λόγω εθνικιστικού παροξυσμού ενεργοποιηθέντος υπό της εγκαταστάσεως Αλβανών στην Ελλάδα (δικαιολογημένου εν μέρει υπό της συμπεριφοράς μικράς μερίδος αυτών και της γενικής ανικανότητος του ελλαδικού αχυροκράτους), πολλοί νεοέλληνες θέλουν τους Αλβανούς του Καυκάσου αυθαιρέτως να έχουν ...μεταναστεύση ομαδικώς στην Αλβανία. Σε χρόνους πνευματικής παρακμής όμως ακούγονται και τέτοια ανιστόρητα ευτράπελα. (όπως π.χ. με τον ψευτο-όρκο του Αλεξάνδρου στην Ώπη κλπ).
Να σημειώσουμε ότι η ρίζα ΑΛΦ- η δηλώνουσα όρος είναι η ρίζα του γράμματος Άλφα το οποίον ομοιάζει σχηματικώς με όρος. Επίσης Αλφάζω σημαίνει εφευρίσκω κάτι ή εννοιολογικώς ξεκινώ κάτι νέο. Το δε Άλεφ στα σημιτικά είναι βους όπως και οι ισχυριζόμενοι σημιτική καταγωγή του άλφα.
Γρηγόρης Μπέλλος
.......................................................................................................................................................................................................
No comments:
Post a Comment